Na ostatnim, ósmym miejscu zakończyli finały MP U-18 juniorzy Górnika. W meczu o 7. miejsce ulegli Śląskowi Wrocław 59:73 (19:11, 14:25, 19:14, 7:23). O przegranej zadecydowała duża nerwowość w grze biało-niebieskich w ostatniej kwarcie, którą wałbrzyszanie przegrali aż 16 punktami. Trzeba podkreślić, że zespół z Wrocławia zagrał w radomskim turnieju w całości młodszym rocznikiem koszykarzy (rocznik 1998).

Górnik: Krzymiński 21, Durski 14, Kołaczyński 13, Jeziorowski 5, Dargacz 3, Szmidt 3, Grabka 0, Smoleń 0, Kaczuga 0.

STATS 

WIĘCEJ O FINAŁACH

Mecz z lokalnym rywalem „Górnicy” rozpoczęli z animuszem. Nasz zespół dużo penetrował pod kosz (Durski, Kołaczyński), ale też trafiał z dystansu (Krzymiński). Wałbrzyszanie próbowali gry kombinacyjnej, gdzie po pick&rollach pod kosz ścinał Szmidt, albo gdy punkty przychodziły po oddaniu piłki po penetracjach. Po udanym wejściu pod kosz Kołaczyńskiego prowadziliśmy nawet 19:4 (niemal 9 minuta meczu).  Ostatnie półtorej minuty w I kwarcie należało jednak do WKS-u, który wziął się w garść po akcjach spod kosza oraz z półdystansu. Po I kwarcie prowadziliśmy 19:11.

W II kwarcie Śląsk zmienił obronę na strefową, co niemal zabiło naszą ofensywę. „Górnicy” nie potrafili się przedrzeć pod kosz, gdzie nadziewali się na gąszcz rywali. W 17 minucie meczu był już remis 26:26. Na nasze szczęście wreszcie w turnieju z dystansu zaczął trafiać Krzymiński, który do przerwy uzbierał 15 punktów (36:33 dla Śląska).

W III kwarcie po kolejnej „trójce” Krzymińskiego odskoczyliśmy na 45:40, ale ekipa Jacka Kolisa nie dała nam „odjechać”. Po 30 minutach prowadziliśmy zaledwie 52:50.

W IV kwarcie gra Górnika się kompletnie posypała. Im bliżej było końca, tym wyglądało to gorzej. W grze biało-niebieskich dominowała indywidualność oraz nerwowość, a w samej końcówce zabrakło zimnej krwi by dogonić rywala. Nasi kończyli kilka kolejnych akcji w zaledwie piątej sekundzie akcji, często nie wymieniając między sobą chociażby dwóch podań. Co innego Śląsk, który cierpliwie budował swoje akcje i bardzo brutalnie korzystał z błędów w naszej defensywie. Podobnie jak w meczu z Wisłą i tym razem Górnik za głęboko cofał się w obronie, co dawało mnóstwo miejsca rywalom na rzuty z dystansu. Kolejno do wałbrzyskiego kosza za trzy trafiali Michał Jodłowski, Jakub Musiał o raz dwukrotnie Tomasz Żeleźniak. Przy wszystkich próbach zabrakło przy rzucających obrońcy w niebieskim trykocie.

Śląsk zwyciężył, bo zagrał dojrzalej i bardziej zespołowo. W naszej ekipie ponownie zabrakło wsparcia z ławki (3 punkty przy aż 30 punktach rezerwowych WKS-u) oraz zagrożenia w ataku spod kosza. W kolejnym meczu przegraliśmy wyraźnie „deskę” (33:49) i, tak jak z Wisłą, zawiodła komunikacja w obronie (bardzo dobrze funkcjonowała w meczu z Rosą).

Ostatecznie Górnik zajął ostatnie, ósme miejsce w finałach. Pozostaje niedosyt, bo w meczu z Rosą Radom nasi pokazali, że drzemią w nich spore możliwości. W turnieju finałowym zabrakło nam nieco szczęścia, ale i dojrzałości w ostatnich minutach (mecze z Rosą i Śląskiem). Pechowo przegrany mecz z gospodarzami turnieju był absolutnie kluczowy, bo po nim podłamany Górnik nie był już tą samą drużyną. Zarówno Wisła, jak i Śląsk to zespoły w naszym zasięgu, z którymi powinniśmy wygrać. 

<-- Cofnij